Grand Cru, Reserva, Classico.

De wijn-business, wat kan dat toch complex zijn. Hoe weet je als consument wat nu betere wijnkwaliteit is? Wel, de wetgever -Europa dus- probeert hier klaarheid te schenken. Maar ook voor de wetgever is het een continue uitdaging. WijnInZicht neemt de uitdaging aan en deze blog vertelt je er alles over! Eerste les is: de wettelijke benaming van kwaliteit is per land in Europa anders. Wat de Nieuwe Wereldwijnen (Amerika, Afrika, Australië…) betreft, daar moet bijna alles nog starten.

Europa, een overzicht

Laten we dan concentreren op Europa. Onderstaande figuur toont een korte samenvatting. Onderaan staat wat volgens de wet de “laagste” kwaliteit is… Per verdieping is de kwaliteit beter. De eerste 3 niveaus zijn Europees geregeld, dat wil zeggen dat we dit in nagenoeg alle Europese landen terugvinden.

Wat betekent kwaliteit volgens de wet?

Een goede vraag… dat kan nogal verschillen. Elke appellatie kan daar iets anders onder verstaan. Gemeenschappelijk is een minimaal alcohol % en een beperking van de opbrengst (wijnliters per hectare wijngaard). Meestal zal het type wijn bepaald worden, bv. door specifieke druifsoorten op te leggen, of door minimale bewaartermijnen vast te leggen. Uitzonderlijk maakt een (jaarlijkse) proefbeoordeling onderdeel uit van de voorschriften. Hoe dan ook, je kan wel stellen dat in de meeste regio’s de kwaliteit stijgt met de hiërarchie, getoond in de figuur. Dikwijls kan je beter zeggen dat een appellatie een “typiciteit” vertegenwoordigt, dan wel een absoluut kwaliteitsniveau. Het feit dat Europa de referentie is en blijft heeft vaak met deze typiciteit (of terroir) te maken.

Appellaties

Jullie, echte wijnliefhebbers, herkennen vandaag het verschil tussen een “Vin de Pays” (landwijn) en een appellatie wijn zoals bijvoorbeeld AOC/AOP in Frankrijk of DOC/DOCG in Italië. Maar we gaan een stap verder. Wat betekent dat “appellatie”? Is elke appellatie dan even kwalitatief? Euh, het antwoord is nee!

Frankrijk: Bijvoorbeeld je hebt de appellatie Bordeaux AOC (of Bordeaux AOP, dat is hetzelfde). Deze appellatie is niet van dezelfde kwaliteit als bijvoorbeeld Margaux AOC of Pomerol AOC. Hoewel deze beide gemeentelijke appellaties ook deel uitmaken van de grote Bordeaux AOC. Bordeaux als regio wil namelijk dat de gemeentelijke “appellation communale” duidelijk kwalitatiever is. En dit kan je ook stellen voor Bourgogne en de Rhône. Bijvoorbeeld Chateauneuf du Pape is beter dan Côte du Rhône. Bourgogne gaat nog verder, tot op wijngaard niveau. Dus binnen éénzelfde gemeente zijn dan verschillende wijngaard appellaties.

In Italië en Spanje speelt men minder op gemeente. Italië deelt zijn appellaties op in twee groepen. De DOC (Denominazione di Origine Controllata) en de hoger in kwaliteit DOCG (Denominazione di Origine Controllata e Garantita). Een mooi voorbeeld is Prosecco. Zowel de Prosecco DOC als de Prosecco DOCG bestaat. De DOCG is fijner, complexer… maar ook duurder. De DOC en DOCG appellaties zijn wettelijk, geografisch bepaald.

In Spanje kent men ook twee gradaties, nl. de DO (Denominación de Origen) en de DOCa (Denominación de Origen Calificada). Alleen, er zijn maar twee DOCa regio’s: Rioja en Priorat.

Duitsland en Oostenrijk spreken over Qualitätswein en Prädikats wein. Naast de landwijn twee hogere kwaliteit niveaus. In beiden landen een belangrijk onderscheid in kwaliteit. De Prädikatswein wordt verder onderverdeeld in Kabinett tot Trockenbeerenauslese. Daarnaast heb je de officieuze (maar betere) opdeling van de VDP vereniging. Lees onze blog over Duitsland.

Wat betekent dan Grand Cru of Classico…?

Naast de appellaties, die per land geregeld worden, kan binnen éénzelfde appellatie een extra kwaliteitsniveau toegevoegd worden. Die geldt dan enkel voor die appellatie. Daarom, de termen in onderstaande tabel zijn dus niet Europees of zelfs niet nationaal. Ze zijn per regio, een selecte club van regio’s.